Arka plan göz önüne alındığında, Psikopolitika’nın yukarıdaki kaygıların çoğunu yeniden gündeme getiren; kendini sömüren özne-projeyi, deneyimin parçalanmasını, topluluğun erozyonunu ve direnişin imkansızlığını içeren, özgürlük krizi üzerine bir pasajla açılması şaşırtıcı değildir.
